2de week stage

Hallo allemaal, hier ben ik terug.

Ik heb net mijn tweede week stage achter de rug. Veel nieuws kan ik jullie niet vertellen. Deze week was te vergelijken met de eerste week. Ik heb wel 3 lesjes gegeven.
Op dinsdag heb ik een verhaal verteld: ‘ Nacho tiene una pesadilla’ of zoals wij het beter kennen ‘Kareltje heeft een droom’. Mijn eerste Spaanse verhaal. Hoewel mijn mentor zei dat ik het goed gedaan had, zag ik haar toch soms glimlachen om mijn uitspraakfouten :). De kinderen mochten na het verhaal tekenen waarover zij soms dromen. Er kwamen hele mooie resultaten tevoorschijn.
Op woensdag heb ik een Engelse les gegeven. De kinderen moesten in hun werkboek oefeningen maken, maar ik heb de les toch begonnen met een spelletje. Ik had een zak mee vol groenten en fruit. Ik omschreef het voedsel, de kinderen moesten raden wat ik bedoelde en zo voedsel verzamelen. Heel grappig. De kinderen konden ze bijvoorbeeld ‘chicken’ maar niet onthouden, kitchen voor een stuk kip vonden ze duidelijk beter passen.
Op donderdag heb ik tikspelen gegeven in een veel te kleine gymzaal, omdat de grote gymzaal door onvoorziene omstandigheden niet beschikbaar was. Maar geen paniek. De kinderen vonden het heel fijn om zich eens te kunnen uitleven. (ze zitten tenslotte bijna 7 uur aan een bank te werken). Ik heb de les afgesloten met een relaxatiemoment in de vorm van een massage. De kinderen mochten elkaar even masseren. Iets wat ze nog nooit gedaan hadden. Dit vonden ze dan ook fantastisch! Ik daarentegen was uitgeput na deze les. Hoewel ik het super vind om les te geven aan die kleine schatjes, is het erg vermoeiend. Ik spreek de taal niet goed genoeg om volledig zelfstandig een les te geven. Gelukkig heb ik een supermentor die ook mijn persoonlijke tolk is!! Ik ben ook een volledige dag blootgesteld aan de Spaanse taal. Ik leer hierdoor heel veel, maar het is mentaal erg lastig want (on)bewust probeer ik toch te begrijpen wat de kinderen en de juf zeggen. De kinderen vergeten vaak dat ik hen niet begrijp. Ze komen naar mij en vertellen hele verhalen. Meestal weet ik wel waarover het gaat, maar ik kan nauwelijks reageren. Ik lach naar hen en zeg dan iets in de zin van ‘ooh, of wauw’. De kinderen zijn dan tevreden, maar ik wou toch dat ik echt kon converseren met hen. Het is frustrerend!

Dit was het zo’n beetje voor deze week.
Tot vlug!!
Heleen, die jullie allemaal mist