Mijn eerste dag!

Ola!

Bij deze laat ik jullie weten dat ik goed ben aangekomen.
Gisteren rond 5 uur kwam ik toe in Barajas, het vliegveld van Spanje. Een vriendelijke taxichauffeur bracht mij naar mijn huis-voor-3-maand. Een gezellig appartementje met alles wat ik nodig heb. Het is een mix van Ikea en ouderwets, maar op een toffe manier. Foto’s volgen nog…
De ‘kotmadam’ heeft mij niet alleen een rondleiding in het appartement gegeven maar een rondleiding in de buurt. Ze had ook mijn bed opgemaakt, een fles Coca Cola in de frigo gezet, confituur en boter nagelaten, enkele (Engelse) tijdschriften op de tafel gelegd… Echt een lieve en attente vrouw.

Deze morgen heb ik boodschappen gedaan in de supermarkt. (een soort grote kruidenierswinkel) Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik las op de blog van Anaïs en Isaline dat ze wat problemen hadden met de halfvolle melk en het brood. Zelfde probleem hier: Ik heb 10 minuten melk bestudeerd (en gelukkig op de juiste gegokt :D) maar helaas merkte ik bij het middageten dat ik toastbrood mee had. Gelukkig heb ik een broodrooster

Deze namiddag ben ik het centrum van de stad gaan verkennen. De Metro bracht me naar het hartje van Madrid in ongeveer 20 minuten. Die metro’s zijn super. Die zijn ontworpen om de mensen lui te maken. Ondergronds betekent trappen doen. Maar niet in Madrid. Of je neemt de lift, of je neemt de roltrappen om tot aan de metro te komen. Zelfs het stukje begane grond moet je niet zelf stappen. Daar is zo’n soort transport – loopband voorzien. Alles is heel duidelijk uitgelegd dus zelf denken hoef je ook al niet meer. Je zou nu denken: missen is onmogelijk. Maar helaas, met mijn richtinggevoel ging ik de verkeerde kant uit. Gelukkig mag je met een metroticket 3 uur ondergronds blijven. Tijd genoeg dus om mij terug op het juiste spoor te zetten.

Eenmaal op de Gran Via aangekomen had ik geen ogen genoeg om rond te kijken. Helemaal mijn ding zo’n levendige stad. In het terugkeren viel mij op dat iedereen leest op de metro… ook als de mensen niet kunnen zitten. Met een hand zoeken ze steun, met de andere houden ze hun boek, tijdschrift of krant vast.

Zo dit was een beetje een verslag van mijn eerste 2 dagen in Madrid
Volgende week woensdag komt het Amerikaanse meisje Terez mij vergezellen in ons appartementje. Ik kijk er al naar uit.

Hasta Luego!
Heleen